مدیرعامل: حوزه علميّه در زمينه تبليغ ديجيتال سرمايه‌گذاری كند. رسا، سرويس فرهنگی: مديرعامل «شرکت رسانه‌گستر بنیسی» گفت: حوزه اگر بخواهد به نقطه ايده‌آل برسد، بايد همه رسانه‌ها را در اختيار داشته باشد. دنيای رسانه و ديجيتال در دنيای کنونی از ديدگاه دانشمندان، ظرفيّت نامحدودی را در عرصه اطّلاع‌رسانی، ساخت نرم‌افزار و بازی‌های رايانه‌ای به وجود آورده است که هر گروه يا جريانی می‌تواند به اندازه توان و استعدادش از آن استفاده كند. هستند گروه‌های مختلفی که بدون سفر به دور دنيا و با کم‌ترين هزينه، به تبليغ مکاتب فکری خود مشغولند و کاربران را با ايده‌های خود آشنا می‌سازند. در اين‌که ما می‌توانيم از چنين پديده بی‌بديلی براي نشر معارف دينی استفاده کنيم جای هيچ‌گونه ترديدی نيست؛ ولی در اين که بزرگان حوزه تا چه اندازه به استعدادهای جوانی که کارهای بزرگی دراين عرصه انجام داده‌اند، اعتماد کنند، بايد درنگ كرد. گفت‌وگوی زير با حبيب داستانی، يکي از طلّاب جوان حوزه علميّه قم صورت گرفته که به تازگی موفّق شده است اثر خود را به بازار پرزرق و برق دنياي بازی‌های رايانه‌ای عرضه کند: رسا: آقای داستانی! انگيزه شما از طرّاحی بازي انهدام چه بود؟ مدیرعامل: با توجّه به سوابق علمی که دراين زمينه داشتم و از طرف ديگر عشق به مباحث شهادت و داستان‌های دفاع مقدّس که البتّه من تجربه آن را نداشتم، تصميم گرفتم فعّاليّت‌هايی در اين راستا انجام دهم و سعی کردم نوع اين فعّاليّت با تکنولوژی جديدی ارائه شود و قديمی نباشد. رسا: کار شما براي طرّاحی و ساخت بازی، يک کار فردی بود يا در قالب گروه فعّاليّت کرديد؟ مدیرعامل: البتّه ما گروه نرم‌افزاری داريم؛ ولی از نظر فنّی بيش از 95% کار از سوی بنده انجام شد؛ چون تقزيبا دست تنها بودم و همين مسأله باعث شد تا سختی‌های زيادی را متحمّل شوم. رسا: دربحث تحقيقات چطور؟ مدیرعامل: در بحث تحقيقات، فيلم‌نامه‌نويسی و مسائل نظامی مشاور داشتم که انصافا زحمات بسيار زيادی کشيدند؛ مثلا در بخش نظامی مشاور ارشد ما سردار جعفری بودند. در مسائل مذهبی با دوستان طلبه تحقيقات آن را انجام داديم و حتّی به خاطر موسيقی بازی و بخش‌های مذهبی، خدمت يکی از مراجع رسيديم تا اين که به ياری خدا همه مسائل در طول کار حلّ شد. رسا: چگونه با تکنيک ساخت بازي آشنا شديد؟ مدیرعامل: از آن جا که اين مبحث (يعنی ساخت بازی‌های رايانه‌ای) در ايران کلاس خاصّی ندارد و علم آن به صورت کامل وارد ايران نشده است، بنده به واسطه تجربه چهارده ساله‌ای که در زمينه کامپيوتر دارم و کتاب‌های زيادی در اين‌باره نوشتم و نرم‌افزارهايی را توليد کرده‌ام، توانستم با استفاده از منابع نامحدودی که در اينترنت وجود دارد، موفّق به ساخت اين بازی شوم. رسا: آيا کار شما می‌تواند با کارهای خارجی رقابت کند؟ مدیرعامل: نه؛ چون ما با رتبه‌های اوّل دنيا در ساخت بازی‌هاي کامپيوتری فاصله زيادی داريم. امروز آمريكا در صدر سازندگان بازی‌های رايانه‌ای قرار دارد. در حال حاضر، در جهان سه تا چهار هزار بازی در سال توليد می‌شود که از بين آن‌ها، تنها پنجاه بازی بسيار قوی و عالی ساخته و برای ساخت آن‌ها، ميلياردها دلار پول هزينه می‌شود؛ ولی ما يک صد هزارم آن‌ها هم هزينه نمی‌کنيم. اين نکته را نيز نبايد ناديده گرفت که آن‌ها متّکی به تجربه ده يا پانزده ساله هستند. در هر صورت، کارهای ما از روی علاقه است و بودجه خاصّی برای آن تعريف نشده است. رسا: يعني شما اصلا حمايت مالی نمی‌شويد؟ مدیرعامل: حمايت اندكی از ما شد، مثلا دولت حمايت‌هايی کرد؛ امّا چشم‌گير نبود. ما از نظر نيروی متخصّص کمبود داريم. آمار تکنسين‌های سازنده باز‌ی‌های کامپيوتری در ايران بر اساس آمار پنج نفر است. جمع‌كردن اين تعداد در يک مکان بعيد به نظر می‌رسد. ازنظر امکانات هم خيلی از امکانات به ما فروخته نمی‌شود و ما مجبوريم همه کارها را خودمان انجام دهيم؛ ولی من فکر می‌کنم با استعدادهايی که در ايران وجود دارد، تا چهار سال ديگر بتوانيم با دنيا رقابت کنيم. رسا: هزينه کار چه اندازه بود؟ مدیرعامل: قيمتی که برآورد شد، صد ميليون تومان بود؛ ولی ما با ده ميليون تومان اين کار را تمام کرديم. رسا: پس با اين کاهش قيمت، بايد از کيفيت کار کم شده باشد؟ مدیرعامل: به هيچ وجه، ما حتّی در بحث موتور گرافيکی که يکی از مهم‌ترين مراحل کار است، نه اين كه کيفيّت را کم نکرديم؛ بلکه آن را توسعه هم داديم؛ ولی در حدّ و توان خودمان. زمانی که اين کار را شروع کرديم، باور نمی‌کرديم بتوانيم نيمی از آن را هم به پايان برسانيم؛ ولی الان که حدود سه ماه از رونمايی آن می‌گذرد، اگر بخواهيم همين نسخه را ويرايش کنيم، مطمئن باشيد يک و نيم برابر به کيفيّت آن افزوده خواهد شد، چرا که هرچه جلوتر می‌رويم، هم به علم و هم به تجربه‌مان افزوده می‌شود. رسا: همکاران شما هم مثل خودتان طلبه هستند؟ مدیرعامل: تمامی همکاران ما يا طلبه هستند يا پاسدار. رسا: آيا اين کار را در بازارهاي جهانی عرضه کرده‌ايد؟ مدیرعامل: خير. در حال حاضر اين کار فقط در ايران توزيع شده است؛ ولی در برخی از رسانه‌ها مثل صداي آمريکا بازتاب‌هايی داشت كه خيلی هم کوبنده بود. رسا: چطور؟ مدیرعامل: از آن‌جا که بنده طلبه هستم، برای آن‌ها سخت است که طلّاب هم وارد چنين فضاهايی که فقط در اختيار خودشان است، شوند. از اين رو، روی طلبه‌بودن من بسيار حسّاسيّت نشان دادند که طلبه‌ها با ايده‌های نو به ميدان آمده‌اند و اين‌ها افرادی ايدئولوژيست هستند و مقاصد خاصّی را دنبال می‌کنند؛ البتّه حسّاسيّت آن‌ها علّت دارد و دليل آن، اين است که غير از آن پنجاه بازی برتر، بقيّه بازی‌های توليدشده در دنيا هم سطح بازی انهدام است؛ يعنی بازی انهدام می‌تواند با آن‌ها رقابت کند. رسا: حوزه علميه چه واکنشی به اين فعّاليّت شما داشت؟ مدیرعامل: حوزه کاملا بی‌تفاوت بود. اصلا براي حوزه اهمّيّت نداشت. نه حمايت کرد، نه مانع ايجاد کرد؛ البتّه ما خدمت بزرگان زيادی از جمله آيت الله مدنی تبريزی رسيديم که ايشان با اين که در زمينه کامپيوتر تخصّص نداشتند، خيلي ما را تشويق کردند. رسا: فکر می‌کنيد درآينده شاهد بازشدن فضا برای فعّاليّت‌هاي اين‌گونه باشيم؟ مدیرعامل: بله. اگر مباحث آزادانديشی در اين زمينه نهادينه شود، حتّی می‌توان رشته تخصّصی تبليغ از طريق رسانه‌های ديجيتال را راه اندازی كرد که اين رشته می‌تواند زير شاخه‌ای با نام بازی‌های رايانه‌ای داشته باشد. رسا: آيا گروه‌های فعّالی از طلّاب را می‌شناسيد که چنين کارهايی را انجام دهند؟ مدیرعامل: هستند گروه‌هايی که علاقه داشته باشند؛ امّا به صورت جدّی وارد نيستند و از نظر فنّی به اين حد نرسيده‌اند؛ ولی می‌توانند در پروژه همکاری کنند. رسا: آيا برای تربيت نيروهای متخصّص اقدامی کرده‌ايد؟ مدیرعامل: نه، هنوز موفّق نشده‌ام. رسا: آيا قصد چنين کاری را داريد؟ مدیرعامل: اگر خداوند توفيق دهد بله، ان شاءالله. رسا: به نظر شما که تجربه اين کار را داريد، اگر طلّاب از تکنولوژی دوري کنند، بهتر است يا به آن وارد شوند؟ مدیرعامل: من چندی پيش جمله‌ای را خدمت مدير مدرسه حقّانی عرض کردم که اگر طلبه‌ها با اين وضعی که در حال حاضر کار می‌کنند جلو بروند، تا بيست سال ديگر هيچ کدام به هيچ موفّقيّتی دست پيدا نمی‌کنند. اين را گفتم که از همين الان خيال خودمان را راحت کرده باشيم. ما اگر با علم روز دنيا جلو نرويم، عقب می‌مانيم؛ چرا ما بايد به پديده‌های روز، نگاه منفی داشته باشيم. ما بايد کاری کنيم که در چند سال آينده رسانه در دست ما باشد. رسا: پس فکر می‌کنيد تکنولوژي با مبانی دين ما تضاد ندارد؟ مدیرعامل: اصلا؛ بلکه تکنولوژی مي‌تواند مؤيّد دين باشد. رسا: شما در طول مدّت فعّاليّت خود احساس نکرديد به خاطر ورود به چنين فضاهايی دچار نوعي خلاء معنويّی شده‌ايد؟ مدیرعامل: عزيزانی که برای اين کار زحمات زيادی کشيدند و در قبال آن هم هيچ چيزي دريافت نکردند، تأکيد کردند وقتی ما در جمع شما قرار می‌گيريم و شما به عنوان مدير گروه و يک طلبه خيلی راحت و بی‌تکلّف صحبت می‌کنيد، با اين که ما سال‌ها در سپاه هستيم؛ ولي بوی خدا را از اين جمع استشمام می‌کنيم. رسا: برنامه بعدی شما چيست؟ مدیرعامل: می‌خواهيم آموزش‌های دينی را با بحث دفاع مقدّس تلفيق كنم که اين آموزه دينی در اين بازي جديد «ايثار» خواهد بود و داستان نوجوانی را روايت می‌کند که در حين بازي «ايثار کردن» را می‌آموزد و در نتيجه، بازي به فتح خرّمشهر منتهی می‌شود. رسا: اگر حوزه علميّه بخواهد براي بيست سال آينده برنامه‌ريزي کند، به نظر شما بايد چه گزينه‌هايی را در دنياي ارتباطات مدّ نظر داشته باشد؟ مدیرعامل: حوزه اگر بخواهد به نقطه ايده‌ال برسد، بايد تمامی رسانه‌ها را در اختيار داشته باشد. من نمی‌گويم وزارت بازرگانی يا کشاورزی را به حوزه بياوريد؛ ولی بحث رسانه چون بحث تبليغ است، بايد در اختيار حوزه قرار گيرد. از اين رو، حوزه بايد يک حرکت اساسی در اين زمينه انجام دهد. من فکر می‌کنم اگر خوب کار کنيم، دنيا اگر هزار پارامتر ديگر را هم بياورد، ما خواهيم توانست دنيا را فتح کنيم. به هر حال، اگر شما در مسائل علمی دقّت کرده باشيد تا کسی همه نظريّات واردشده در يک علم را مطالعه نکند، نمی‌تواند نظريّه جديد بدهد و حرف جديدی برای گفتن داشته باشد. بنابراين اگر کسی مي‌خواهد در آينده حرفی برای گفتن داشته باشد، بايد کار و تلاش فراوانی درعرصه رسانه و ديجيتال داشته باشد. رسا: با سپاس از اين كه وقتتان را در اختيار ما گذاشتيد.